O tym, że polska kultura jest bogata i godna zainteresowania nie trzeba nikogo przekonywać. To samo można jednak powiedzieć o innych kulturach. Wywodzą się one także z historii, tradycji i przeżyć tworzących je ludności. W takim razie, dlaczego warto przekazać dziecku polską kulturę?

 Korzenie polskiej kultury

Polska kultura ma ponad tysiącletnią historię i kulturę. Wiele polskich tradycji wywodzi się jeszcze ze Średniowiecza. (Obrzędy chrześcijańskie z X wieku, Wigilia Bożego Narodzenia z choinką, prezentami, kolędami, święconka wielkanocna i śmigus-dyngus z XIV wieku…) Jeśli przetrwały do dzisiaj, to dlatego, że Polacy kultywowali je przez wieki. Kultura polska dotyczy prawie czterdzieściomilionowej społeczności w Polsce i około dwudziestomilionowej Polonii na świecie. (Trudno  oszacować ilość Polaków żyjących za granicą i zachowujących polską kulturę. Sama zadaję sobie pytanie, w jakim stopniu przekazuję synowi polskie tradycje i zwyczaje…).

Wychowałam się w Polsce i  jakaś część mnie na zawsze pozostanie polska. Bez względu na to jak długo nie mieszkałabym we Francji. (Ciekawe, w jakiej mierze proces dekulturyzacji mógłby to zmienić.) Wychowując moje dziecko, świadomie lub nieświadomie, przekazuję mu „moją polskość”, co wpływa i kształtuje jego własną podwojną  kulturę i tożsamość.

Kultura rodziny

Dostęp do kultury rodziców pozwala dziecku zrozumieć ich historię, historię rodziny, czyli własne korzenie. Bez tego często trudno jest zbudować swoją tożsamość. Szczególnie, że polska kultura zasługuje na uwagę ze względu na swoje bogactwo i uniwersalne wartości. Polska literatura, poezja, teatr, kino, muzyka, sztuka kształtują wrażliwość dzieci (i dorosłych). Wzbogacają tym samym ich życie wewnętrzne i punkty odniesienia, które pomagają wyrobić własną wizję świata. (Myślę tu o kulturze otwartej na świat i promującej równość i tolerancję.) Podobnie jest z polską historią. Pełna romantycznych uniesień, zrywów narodowych i walk o wolność jest nośnikiem pozytywnych uczuć i emocji (uwaga na interpretacje!). Może więc stać się skarbnicą przykładów postaw do naśladowania. Nie znając polskiej historii, nie sposób zrozumieć polskiej kultury i niektórych reakcji Polaków w związku z takimi kwestiami jak wolność, przywiązanie do ojczyzny, duma narodowa, rola religii… (Może to dotyczyć także członków własnej rodziny.)

Znajomość polskiej kultury na świecie

Wracając do kultury i nawiązując do języka polskiego, polska kultura nie sprowadza się do swojej części, która się, nieładnie mówiąc, „eksportuje”. Dzięki takim artystom, jak Fryderyk Chopin, Krystian Zimerman, Krzysztof Penderecki, Witold Gombrowicz, Sławomir Mrożek, Czesław Miłosz, Andrzej Grzesiuk, Olga Tokarczuk, Andrzej Wajda, Agnieszka Holland, Paweł Pawlikowski, Krystian Lupa, Krzysztof Warlikowski…  Stanowią oni tylko widoczną część iceberga, dostępnej osobom nieznającym język polski. Ukryta część jest równie wartościowa i godna poznania.

Dlaczego warto przekazać dziecku polską kulturę?

Żeby trochę zmienić ton: dlaczego chcę przekazać Jaśkowi polską kulturę? Abstrahując od poważnych tematów, jakimi są historia, literatura, kształtowanie dziecięcej wrażliwości etc, pragnę otworzyć mu drzwi do mojego dzieciństwa. Wspominam je dzisiaj z nostalgią i z łzą w oku: Wigilię z dwunastoma potrawami i miejscem dla nieoczekiwanego gościa, wspólne śpiewanie kolęd, wizyty w Wilanowie i Częstochowie z Dziadkami, wieczorynki o Misiu Uszatku, Reksiu i Bolku i Lolku, książeki „Poczytaj mi mamo” i piosenki Majki Jeżowskiej.

Jakie Waszym zdaniem są wartości polskiej kultury?  I to bez względu na to, czy mieszka się w Polsce czy za granicą? Jestem ciekawa Waszych refleksji na ten temat:).