Istnieje kilka zdefiniowanych przez językoznawców metod dwujęzycznego / wielojęzycznego wychowania. Dzięki ich znajomości rodzice mogą wybrać odpowiednią strategię do wcielenia w życia, dostosowaną do sytuacji językowej w rodzinie. Niestety wciąż często się zdarza, że rodzice nie posiadają tych informacji. Podążają za własnym instynktem, metodą prób i błędów. Korzystając z tej wiedzy, działania okażą się skuteczniejsze i lepiej dopasowane do potrzeb dzieci i rodziców.
Nasze wskazówki i podpowiedzi dotyczące metod dwujęzycznego wychowania.
- Jakie są metody dwujęzycznego wychowania?
- Która metoda jest najskuteczniejsza?
- Jakie są wady metody OPOL?
A jeżeli nasuwają Wam się inne tematy związane z dwujęzycznym wychowaniem, napiszcie do mnie o nich. Może staną się tematem kolejnej rozmowy?
***
Jeśli masz trudności z przekazywaniem dziecku języka polskiego (Twoje dziecko nie mówi jeszcze po polsku albo nie rozumie polskiego albo rozwija dwujęzyczność receptywną), zapraszam do bezpłatnej rozmowy online. Opowiesz mi o swoich trudnościach, a ja wyjaśnię Ci, w jaki sposób mogę Ci pomóc. Link do rozmowy: TUTAJ.
Jeżeli powyższy artykuł zainspirował Was do refleksji, podzielcie się nią z nami w komentarzach pod artykułem.
Świetny temat! Dwujęzyczność to nie tylko wyzwanie, ale i ogromny dar dla dziecka. Dzięki takim wpisom rodzice mogą bardziej świadomie podejść do wychowania językowego. Ciekawi mnie, które z metod Twoim zdaniem najlepiej sprawdzają się w rodzinach, gdzie jeden z języków nie jest dominujący w otoczeniu?
Masz na myśli sytuację, kiedy w domu są dwa języki: otoczenia (większościowy) i mniejszościowy (np. polski)? Jeśli drugi rodzic nie zna polskiego (mniejszościowego), proponuję metodę OPOL (one person one language). Jeśli natomiast oboje rodziców znają język mniejszościowy, najlepiej, żeby oboje mówili nim w miarę możliwości (nie tylko rodzic pochodzący z innego kraju).
Każdy rodzic chce dla swojego dziecka jak najlepiej. Dwujęzyczność na pewno jest bardzo przydatna, więc warto o nią zadbać.
Po wysłuchaniu tej rozmowy, rodzice na pewno będą bardziej zorientowani w metodach nauczania dwujęzycznego.
W niektórych środowiskach dziecko może odczuwać presję lub wstyd z powodu używania innego języka niż dominujący w społeczeństwie, co może prowadzić do niechęci do jednego z języków. Taki przypadki zanotowały, chociażby znajome koleżanki ze szkoły polonijnej, przymuszane dzieci raczej nie chciały kontynuować nauki a w domu zwyczajnie, ignorowały prośby rodziców na komunikację w języku polskim.
Co poradziłybyście w takiej sytuacji?
Poważna i spokojna rozmowa z dziećmi na pewno przyda się w takiej sytuacji. Nigdy nie zmuszajmy dzieci do używania języka mniejszościowego w towarzystwie innych osób, jeśli dzieci źle się z tym czują. Szanujmy zdanie dzieci, rozmawiajmy z nimi, słuchajmy ich zdania i przedstawiajmy im nasze. Szukajmy kompromisu.